پرسبوک ۱۳
«بخش اول: جانِ سبز» آبان ۱۴۰۳
مکان برگزاری: تهران: گالری ایرانشهر
«بخش دوم: ریشه در خاک» بهمن ۱۴۰۳
مکان برگزاری: یزد: خانه تاریخی لطفی
«بخش سوم: بالندگی» اسفند ۱۴۰۳
مکان برگزاری: سیاهکل، دیما رزیدنسی
کیوریتور: ندا درزی
ساخت و تدوین مستند: استودیو حرف هنر
سیزدهمین رویداد هنر معاصر پرسبوک
بخش اول: جانِ سبز
تهران: گالری ایرانشهر/ ۱۸ تا ۲۹ آبان
جانِ سبز، از سویی استعاره‌ای از سرنوشتِ حیاتِ طبیعت در دوران ماست و از سوی دیگر، نشانِ ضمیری است که از ظرف و بستر درونی جان به مثابه انرژی بالقوه، به سبزینگی در جامعه دامن‌زده و با همیاری به آن شکل و انسجام می‌دهد. این استعاره قرار است که نسبت میانِ انسان، حیات و طبیعت، فضای طبیعی و حیاتِ شهری را به بازاندیشی دچار کند و بستری مستعد برای رشد و نمو همبستگی از هر قشر و طیف را، در اجتماع به وجود آورد.
هنرمندان بخش اول:
ابراهیم ادوای، مرتضی بصراوی، مریم رجایی، آرزو زرگر، مریم سـالور، میترا سلطانی، فریده شاهسوارانی، شبنم شکوهی، روح الله شمسی زاده ملکی، انیسه صالح نیا، شه گل صفرزاده، شهین غفاری، سحر قلعه دار، اسماعیل قنبری، شعیب گرگانی، افسانه مدیرامانی، زهرا مهابادی، مرتضا واحدیان، لعیا یوسفی
بخش دوم: ریشه در خاک
یزد: خانه تاریخی لطفی/ ۱ تا ۳ بهمن ۱۴۰۳
متن پیش رو طی فراخوان عمومی دوره سیزدهم، مبتنی بر اهداف محیط زیستی در تیر ماه منتشر شده و گرایش‌های متفاوت هنر الیاف جهت اجرا‌هایی محیطی و نیز تنوع زیستی درختان از هیرکانی تا زاگرس را در بستر موضوعی خود، مدنظر قرار داده است. هنرمندان مدعو و بخش کارگاهی نیز با همین مضمون آثاری مرتبط ارائه کرده اند.
هنرمندان بخش دوم:
طراحی گلیم: فاطمه آهنکار، جواد احمدزاده، مهناز پسیخانی، ندا درزی، سمانه دهستانی اردکانی، ایلناز رهبر، رسول سلطانی، میترا سلطانی، حمید جعفری شکیب، فرناز نیکوخواه، آیدا علی بخش، مولود عکاف‌زاده، حمید قوی پنجه، منصوره کاظمی، بهنام کامرانی، نرگس هاشمی
بخش سوم: بالندگی
سیاهکل، دیما رزیدنسی، ۱۴ تا ۱۶ اسفند ۱۴۰۳
هنرمندان داوطلب و اعضای پیوسته
بخش سوم پرسبوک سیزدهم با درک اقدام برای تحقق چنین نگاهی، قصد دارد در راه این ایده قدم بردارد و با برقراری پیوند انسانی میانِ پازل های معرفتی مختلف؛ همت خودجوش مردم نهاد، اجتماع هنرمندان و حمایت سازمان منابع طبیعی، همزمان با روز درختکاری، گستره ای از جنگل سیاهکل را خانه درختان هیرکانی سازد. به این امید که جنگل از درخت و درخت از خاک و انسان ایرانی از آبادی تهی نگردد.
